اهالی سرزمین گوگولندز

حمایت از حیوانات

از روزی که این کار کوچولو رو راه انداختیم، با خودمون عهد کردیم که یه بخشی از در آمد کارمون رو بذاریم برای حمایت و غذا رسانی به حیوونای بی سرپناه. کارمون اونقدر بزرگ و پر درآمد نشده هنوز که بتونیم کمکای بزرگی باش بکنیم، شاید زورمون به هفته ای یک دوتا بسته غذای سگ و گربه بیشتر نمیرسه، که اونم سعی میکنیم خودمون تو پارکا و اینور و اونور بینشون پخش کنیم.
هر از چند گاهی ازمون میپرسن “حالا چرا حیوونا؟ این همه آدم گشنه.” امروز با خودمون گفتیم خب چرا که نه؟ بذار به آدمای گرسنه هم کمک کنیم. چند تا ساندویچ درست کردیم و رفتیم بیرون. یه دختر نوجونیو دیدیم که دستمال میفروخت. ازش پرسیدیم ناهار خوردی؟ با بغض گفت نه، یه ساندویچ دادیم بش، یکم رفتیم جلوتر دیدیم که ساندویچ رو داد به یه آقای معتاد طور که ساندویچ رو گذاشت تو یه پلاستیک پر از خوراکی های مختلف دیگه ای که مردم به دختره داده بودن.
با دل غصه دار و مشکوک، باقیِ ساندویچامونو پخش کردیم و رفتیم نشستیم تو پارک.
امروز فهمیدیم چرا به آدما کمک نمیکنیم، به این دو دلیل،
اول اینکه حیوونا دروغ نمیگن و از محبت آدما سو استفاده نمیکنن، اونقدر که گرسنشونه میخورن و میرن.
دوم اینکه بی نهایت خیّر و کمک رسان و نهاد های عمومی و خصوصی برای کمک به انسان های ضعیف جامعه وجود داره، ما ترجیح میدیم همین یه ذره ای که میتونیم رو از این کوچولو های مهربون که حتی امروز که غذا نداشتیم، اومدن پیشمون نشستن و رو پامون خر خر کردن، حمایت کنیم.